Heenreis en aankomst
Blijf op de hoogte en volg Lieke en Majd
12 Januari 2013 | Vietnam, Xóm Chiếu
Vliegtuig
Daar zit ik dan, met opgezwollen ogen op stoel 19D. Nog 10097 km verwijderd van mijn tussenstop in Kuala Lumpur. Ik kom al helemaal in de Aziatische sferen door de lange prachtige jurken van de stewardessen. Net in de gate heb ik de envelop die Amber me gegeven heeft, geopend. Wat een lieve brief, de tranen rolden over mijn wangen. De brief van Sander is nog gesloten en die van Noor heb ik net open gemaakt. Verder dan de Boeddha (THANKS) en de datum ben ik niet gekomen. Mijn buren keken me al bezorgd aan omdat ik continu in mijn ogen zat te wrijven en zat te snotteren, dus om nou echt te gaan janken, had ik geen zin in.
Het is het begin van een geweldige reis, maar nu is er wel even besef dat ik ook veel achter laat. Maar dat verdwijnt niet, gelukkig! En zoals mijn oudoom Jan al zei: rugzakvacantie: al wat je thuis laat is meegenomen. Nu is dat letterlijk ook een beetje zo, want ik heb een boekje mee met iedereen van wie ik houd erin, gekregen van mijn lievekes!
Ja jongens, mijn droom wordt niet meer werkelijkheid, het is nu werkelijkheid. Over 11,5 uur ben ik aan de andere kant van de wereld!
Kuala Lumpur
Heb een heel voorspoedige vlucht gehad, zat naast een Zweeds gezin met 2 kinderen onder de 5 jaar en ze hebben allebei helemaal niet gebruld! Ik heb desondanks vrijwel niet geslapen, omdat ik wel een oude opa achter me had zitten die de hele tijd hoge geluiden uitkraamde, die mensen 10 rijen voor mij nog konden horen. Doe mij maar liever een krijsend kind. Grrrrrrrr!
Park HCMC
Op een bankje op een redelijk rustige plek in het overvolle Ho Chi Minh City. Ik ben net opgehaald door een gast van het hotel (waar ik dus WIFI heb) die nog al nonchalant door het verkeer reed. De strepen op de weg zijn puur voor de sier. De mensen toeteren hier al om de haverklap, en deze jongen spande de kroon. Waarom hij dat deed? Geen idee. Er luistert toch niemand naar, al die scooters, echt ieeeeeeeeeejjjjlll veel, sjeesen overal doorheen. Ik mag het wel die chaos, die wanorde.
Ik ga nu ergens iets te drinken halen, want het is hier bloedje heet en ik kan pas over een uur het hotel in. Nog even wachten dus, maar dat is niet erg. Wat een stad. Dit noemen ze dus een cultuurshock!
Daar zit ik dan, met opgezwollen ogen op stoel 19D. Nog 10097 km verwijderd van mijn tussenstop in Kuala Lumpur. Ik kom al helemaal in de Aziatische sferen door de lange prachtige jurken van de stewardessen. Net in de gate heb ik de envelop die Amber me gegeven heeft, geopend. Wat een lieve brief, de tranen rolden over mijn wangen. De brief van Sander is nog gesloten en die van Noor heb ik net open gemaakt. Verder dan de Boeddha (THANKS) en de datum ben ik niet gekomen. Mijn buren keken me al bezorgd aan omdat ik continu in mijn ogen zat te wrijven en zat te snotteren, dus om nou echt te gaan janken, had ik geen zin in.
Het is het begin van een geweldige reis, maar nu is er wel even besef dat ik ook veel achter laat. Maar dat verdwijnt niet, gelukkig! En zoals mijn oudoom Jan al zei: rugzakvacantie: al wat je thuis laat is meegenomen. Nu is dat letterlijk ook een beetje zo, want ik heb een boekje mee met iedereen van wie ik houd erin, gekregen van mijn lievekes!
Ja jongens, mijn droom wordt niet meer werkelijkheid, het is nu werkelijkheid. Over 11,5 uur ben ik aan de andere kant van de wereld!
Kuala Lumpur
Heb een heel voorspoedige vlucht gehad, zat naast een Zweeds gezin met 2 kinderen onder de 5 jaar en ze hebben allebei helemaal niet gebruld! Ik heb desondanks vrijwel niet geslapen, omdat ik wel een oude opa achter me had zitten die de hele tijd hoge geluiden uitkraamde, die mensen 10 rijen voor mij nog konden horen. Doe mij maar liever een krijsend kind. Grrrrrrrr!
Park HCMC
Op een bankje op een redelijk rustige plek in het overvolle Ho Chi Minh City. Ik ben net opgehaald door een gast van het hotel (waar ik dus WIFI heb) die nog al nonchalant door het verkeer reed. De strepen op de weg zijn puur voor de sier. De mensen toeteren hier al om de haverklap, en deze jongen spande de kroon. Waarom hij dat deed? Geen idee. Er luistert toch niemand naar, al die scooters, echt ieeeeeeeeeejjjjlll veel, sjeesen overal doorheen. Ik mag het wel die chaos, die wanorde.
Ik ga nu ergens iets te drinken halen, want het is hier bloedje heet en ik kan pas over een uur het hotel in. Nog even wachten dus, maar dat is niet erg. Wat een stad. Dit noemen ze dus een cultuurshock!
-
12 Januari 2013 - 07:59
Roëlla:
Hey meid, leuk om hier je verslag te lezen en ik ben dan ook zeker van plan je te gana volgen hoor. Wen eerst maar aan de temperaturen daar en dan op naar het grote avontuur!
Succes!! X -
13 Januari 2013 - 10:28
Frank:
Nou Lieke je bent begonnen en wat fijn dat wij met zijn allen jou op deze manier kunnen volgen en jou verslagen kunnen lezen en mee genieten van jou avonturen van''Lieke in Vietnam''Ook begint elke dag mijn koffie uurtje bij dicky's over jou.Jazeker in Boal zijn we trots op onze Lieke';-) -
13 Januari 2013 - 17:39
Eric Zigenhorn:
Hoi Lieke, fijn om te lezen......... absorbeer maar lekker alle indrukken.
Ik volg graag je vertelsels. Succes met je werk met de kinderen komende weken.
Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
