Nog zo'n lang verhaal

Xin Chao!

Ik heb hier ondertussen mijn eerste week gehad en die week zat vol met nieuwe ervaringen. Ik ben voor de eerste keer ziek geweest, van de eerste (en laatste!) keer dat ik kippenpoten, letterlijk het deel waar een kip op staat, heb gegeten. Ik ben voor de eerste keer in mijn leven weggelopen uit de bioscoopzaal tijdens de film. Ik heb het eerste scooterongeluk gezien, waarbij iemand het slachtoffer opraapte en ermee wegrende. Ik heb mijn eerste Vietnamese woordjes en Vietnamese kaartspelletjes geleerd, etcetera.
Om te beginnen waar ik geëindigd was, moet ik terug naar vorige week donderdag, 17 januari. Na een dag gewerkt te hebben, zijn Roos, Lavender en ik 's avonds gaan barbecuen. En ondanks dat de barbecue zelf er min of meer hetzelfde uitzag als bij ons, was het voedsel wat eraf kwam heel anders. Hele vette stukken varken, grote lappen octopus en uiteraard de kippenpoten. Dapper als ik was heb ik het allemaal gegeten en wat bleek, het was nog lekker ook. Vervolgens heeft Jasper, een Nederlandse jongen die hier studeert, zich bij het gezelschap gevoegd en zijn we naar de bioscoop gegaan, naar Exit Humanity. Ondanks de harde bankjes, hadden we er zin in. Wat een spannende horror moest worden, was helaas ongelofelijk saai. We liepen nog geen uur later met hangende schouders en gapende gezichten weer naar buiten. Gelukkig had Roos The Hungergames gedownload en hebben we de dag toch nog goed af kunnen sluiten.
Vrijdagmorgen om 7 uur stond ik weer paraat bij Nhip Cau, waar ik naast de gewone Engelse les te hebben gegeven, ook een spelletje heb gespeeld. Ik ga op reis en ik neem mee... en dan in het Engels wel te verstaan, heel leuk!
Toen ik 's middags thuiskwam ben ik heel erg ziek geworden, ik kon geen water meer binnenhouden. Op zo een moment wil je niets liever dan in je eigen bed liggen en vertroeteld worden door je moeder, maar ach.
De volgende ochtend voelde ik me gelukkig weer een stuk beter en heb ik zelfs mango en ananas gegeten! Aangezien mijn project die dag niet doorging, ben ik met Roos meegegaan naar Thien An. Nog leuker dan de schattige kindjes aan wie we Engels moesten geven en met wie we moesten spelen, vond ik de weg ernaartoe! Via kronkelende, onverharde paadjes met overhangende bomen reden we op de scooter langs de rivier, die we af en toe ook overgingen, via gammele bruggetjes. Weer terug in de bewoonde wereld, zijn we naar een marktje gegaan, hebben we een film gekeken en zijn we gaan slapen.
Zondagmorgen werd ik vroeg wakker, ondanks dat het weekend was. Na eerst heerlijk te hebben gelezen, heb mijn derde boek al uit, ben ik samen met Roos naar een grote, prachtige Pagode gegaan. Ondanks dat er een hartelijke jongeman aanwezig was die zijn stinkende best deed om in het Engels alles over het Boeddhisme uit te leggen, zijn we niet veel verder gekomen dan de dingen die we al wisten. Nog onder de indruk van het prachtige bouwwerk wat we zojuist hadden gezien, scooteren we rustig naar huis, toen er voor onze neus een meisje van haar scooter afviel. We stopten meteen en Roos stapte af om te gaan kijken wat ze kon doen. Er kwam echter een jongeman aanrennen, uit het niets, die het arme kind opraapte en vasthield als een balk. Ze leek buiten bewustzijn maar toch waren haar benen horizontaal gestrekt. Hij rende naar de overkant van de straat met het meisje nog in zijn armen. Voor we ons eenmaal realiseerde wat er zojuist gebeurd was, waren ze al uit het zicht verdwenen.
Op Maandag heb ik een echt vakantiedagje gehouden. Eerst zwemmen en zonnen, daarna een boekje lezen in een hangmat met een ijskoffie erbij en vervolgens naar een groep studenten op de campus toe. Na wat Vietnamese kaartspelletjes zijn we pizza gaan eten (Vietnamese style) en indoor gaan roller-skaten. De foute muziek galmde door de zaal, heel leuk, heb echt mijn nieuwe sport gevonden.
De plicht riep echter en de volgende morgen om 7 uur stond ik alweer voor de klas bij Nhip Cau. Aangezien ik daar een paar doven in de klas heb, heb ik geleerd mijn naam te zeggen in gebarentaal, letter voor letter.
's Middags was het tijd voor Het ziekenhuis. Eerst wat groentes snijden, van 9 van de 10 wist ik niet wat het was, vervolgens wat pingelen op de gitaar en Engels geven. Een paar dappere dodo's daagde me uit tot een potje armpje drukken. Die uitdaging ging ik graag aan, aangezien de meeste Vietnamezen magere scharminkels zijn. Ik heb dan ook 3 van de 4 keer gewonnen. Dat de kans dat ze mij expres hebben laten winnen vrij groot is, laat ik liever buiten beschouwing. Ik ben gewoon megasterk! :)
's Avonds zijn we met weer een andere groep studenten monopoly (ja echt, geen mens erger je niet) gaan spelen. Ik zat bij een hele fanatieke Vietnamees in het team, die bikkelhard was met zijn onderhandelingen. Ondanks dat de spelregels in Vietnam iets anders zijn en ook elk moment tijdens het spel weer worden aangepast was het heel erg leuk! Het enige nadeel was dat er niet werd vals gespeeld! Geef toe, wat is nou monopoly zonder stiekem geld van de bank jatten? Precies!
Vanochtend ben ik ten slotte naar de kindergarden geweest, waar ik Engels moest geven aan heel erg jonge kinderen, die nog niet eens goed Vietnamees kunnen. Dat resulteerde dus in een springende, zingende en dansende Lieke, die van de ene naar de kant van het lokaal rende om kleuren aan te wijzen en die uit volle borst "hoofd schouders knie en teen" zong. Sommige kinderen vonden het prachtig, maar tot mijn grote spijt zijn er ook 2 kleine ukken in slaap gedonderd. Ik kreeg achteraf wel een groot bord vol heerlijk eten, was toch niet alles voor niets geweest.
Ik merk dat ik het steeds moeilijker begin te vinden om te beslissen wat ik wel en niet moet vertellen. Maar ik ben en blijf Lieke, dus ik kan me toch niet inhouden als ik eenmaal bezig ben, ik wil het liefste alles vertellen (verrassing!).
Ik begin al gewend te raken aan het leven hier, maar heb nog steeds momenten van besef "ohhhhh my, ik zit hier in Vietnam, een supermooi land waar zo veel bijzonders en speciaals te zien is en ik ga nog lange nie naar huissss, :), wiehoeee!"
Ik ga er weer mee stoppen. Houd het vol in het koude, bevroren kikkerlandje, de groetjes uit het warme, met zon overgoten Vietnam.

Bye bye!!