Een wonderschone wereld

Daar issie dan. De allerlaatste blog over een fantastische reis door twee bijzondere landen in Zuid Amerika. De blog over het afscheid van een magisch stukje wereldbol.
De eerste heuglijke gebeurtenis van onze afgelopen maand was een reisje naar het zuiden van Bolivia, naar Tarija, dat door veel reizigers wordt overgeslagen. Van een vriend had ik echter vernomen dat het gebied rondom Tarija de wijnstreek is. Ik ben opgegroeid in een Bourgondische familie waar een glaasje wijn ten zeerste wordt gewaardeerd en Majd is verbijsterend snel geïntigreerd wat dat betreft. Ik zal het dan ook maar daaraan wijden dat Majd en ik vol enthousiasme afdaalden daar het warme zuiden.
Valle de la Concepción is een mooie vallei, gelegen tussen prachtige heuvels en bergen, waarvan de hoogste punten altijd verdwenen in een nevelig wolkendek. De vallei zelf was in de droge winter echter overgoten van zon en de wijnranken waren dan ook helemaal uitgedroogd. Ondanks de droogte van het land, vloeide het vocht er toch rijkelijk. De ene na de andere wijngaard bood gratis wijnproeverijen aan en Majd en ik liepen de vallei door met een steeds groter wordende glimlach op onze gezichten. Nu moet gezegd worden dat Bolivianen in het algemeen van zoet houden, zoete limonades, mierzoete lekkernijen en dus ook van zoete wijn. En waar mend van houdt, daar specialiseert men zich in. De droge Merlot´s waren dan ook kortgezegd niet te zuipen en we pasten ons maar weer eens aan aan de zoete smaak die Bolivia kenmerkt. Aan het einde van de dag nestelden we ons gelukkig en voldaan naast onze tent op een wijngaard om onder het genot van een laatste organische wijn de avond over de vallei te zien valen. Genietend van alles wat onze vruchtbare aarde ons te bieden heeft.
Gelukkig hadden Majd en ik nog een aantal niet te missen highlights op de planning, die ons ertoe zetten om de dag erna de spullen weer in te pakken. Anders hadden we daar nu vast en zeker nog gezeten, met een wijntje in de hand.
Één van die hoogtepunten, hoewel vrij onverwacht, bleek een wandeling naar een waterval in de buurt te zijn. We hadden al aardig wat watervallen gezien in onze reis en onze verwachtingen waren dan ook niet persé hooggespannen. Des te meer waren we verrast door de prachtige waterval die in een grote kloof naar beneden donderde. De ervaring werd compleet gemaakt door een condor echtpaar, wiens nest in de gigantische rotswand lag. Wat een machtig gevoel om die drie meter grote vogels af en aan te zien vliegen, met hun krachtige slagen en toch onverwachts gracieuze bewegingen. Een cadeautje was het.
We waren nog niet bekomen van het mooie warme zuiden, toen we de bus uitstaptn in het ijzig koude Uyuni om andere natuurpracht te bewonderen. Uyuni ligt op 4000 meter hoogte en vlak naast prachtige natuurfenomenen, waaronder de grootste zoutvlakte op onze wereldbol. In een 4wheeldrive vertrokken we net als honderden andere toeristen, backpackers en reizigers op een driedaagse tour. Aanvankelijk hadden we niet zoveel zin om in een stoet van meer dan 60 auto´s het natuurgebied in te trekken om bij elke stop een fotootje te trekken en dan snel weer verder te moeten. Wat ons echter overhaalde was het meer met duizenden flamingo´s dat op de route lag. Voor velen een van de minder belangrijke stops, maar Majd en ik waren op de een of andere manier gefascineerd door deze beesten.
Geen seconde spijt hebben we gehad van onze keuze om de tour te doen. Op de eerste dag reden we door een zoutvlakte van 12.000 m2, wat erop neer komt dat overal om je heen een eindeloze witte vlakte zich uitstrekt. Het voelde heel rustig, afgezonderd, midden in het witte niets. Dat over diezelfde vlakte ook tientallen andere auto´s met foto´s makende toeristen sjeesen, dat vergeet je dan maar eventjes. Dag twee bracht ons door een vulkanenlandschap naar verschillende indrukwekkende meren. Blauw, rood of wit water, alles bleek mogelijk. Daarnaast was het ook de dag van de flamingo´s en die stelden ons niet teleur. Om duizenden van die roze beesten op één been te zien balanceren in een half bevroren meer voor een ijzige berg, wow. Helemaal de plekken waar dit beeld in het heldere water werd gereflecteerd, een magisch gezicht. De tour werd afgesloten met een bezoekje aan blubberende moddergeisers (denk aan een hyena landschap van de Lion King) en een bad in een hotspring, terwijl het buiten 10 graden vroor.
De tour van Uyuni is dan misschien een toeristische hotspot, er is natuurlijk ook een reden dat al die duizenden mensen elke week dat stukje aarde willen bezoeken. Natuurpracht op zijn best, ik had het nooit willen missen.
Met deze tour namen we afscheid van het verrassende Bolivia en na een uur of 36 in de bus kwamen we aan in ons geliefde Peru, waar we de laatste dagen zouden slijten met een wandeltoch door een van ´s werelds diepste canyons en een ochtendje pinguïns kijken.
De Colca Canyon is naar horen zeggen bijna twee keer zo diep als de Grand Canyon. Het stukje canyon waar wij wandelden, liep echter vrij breed uit en oogde dus niet zó diep. Desalniettemin was het een indrukwekkende wandeling, waarmee we onze benen voor de laatste keer flink wat hebben afgepeigerd. En wanneer je dat in de avond in de Canyon onderuitzakt in een hotspring om naar de sterren te kijken, is dat wel even een geluksmomentje. Dan realiseer je je dat we onszelf zo gelukkig mogen prijzen met onze wonderlijke wereldbol.
Een wereldbol met veel bijzondere beesten ook, waaronder pinguïns en zeehonden, die we tijdens onze laatste stop hebben bewonderd. De rotsige kust waar de dieren in de zon ontwaakten was prachtig, de zee was diepblauw en had over de jaren heen gaten geslagen in het steen, waardoor natuurlijke bruggen waren ontstaan. Het was een mooi gezicht, alleen was het jammer dat onze aanwezigheid de rust en de schone lucht van die dieren verpestte. Uitlaatgassen vlogen in grote hoeveelheden uit de tientallen boten regelrecht de gezichten van de beesten. En dat elke dag, jaar in jaar uit. Een mooie plek die ik achteraf misschien wel liever niet gezien had.
Al bij al bestonden onze laatste weken dus uit heel was schoonheid van de natuur, uit was bijzondere hoogtepunten. En dat is dan waar we onze reis mee afsluiten. Een reis door twee landen, die ons allebeid hebben betoverd, verrast, verliefd gemaakt. Verliefd op die prachtige bergen van de Andes, de lieve bevolking, de kleurrijke markten, de magische jungle, de gastvrijheid, de warmte, de vrolijke muziek, de speelsheid en humor van de mensen. Verliefd op alles wat we hebben gezien, gehoord, geroken en gevoeld. Verliefd op het leven en misschien zelfs ook nog een beetje meer verliefd op elkaar.

Muchas gracias por todo, Perú y Bolivia. Hasta Luego!